શબ્દસ્પર્શ

આપની આતુરતાનો અંત….

પ્રકરણ – ૧ લિફટમાં ખૂન

સુરત ક્રાઇમ બ્રાન્ચના સિનિયર ઇન્સપેક્ટર માથુર ઑફિસમાં દાખલ થયા ત્યારે આસિ. ઇન્સપેક્ટર સોની ફોન ઉપર કોઈક સાથે વાત કરી રહ્યા હતા. રિસીવર તેના ખભા અને માથા વચ્ચે અટકેલું હતું અને તેના એક હાથમાં રહેલી પેન બીજા હાથમાં રહેલા પૅડ પર ચાલતી હતી__” જી, સર! સર…ઓ. કે. સર! હું હમણાં જ નીકળી જાઉં છું! યસ, સર માથુર સાહેબ ફૉરેન્સિક લૅબ પર થઈને આવવાના છે, કદાચ ત્યાં મિટિંગમાં હશે એટલે તેમનો ફોન બંધ હશે…હું તેમને સીધા ઘટના સ્થળે જ બોલાવી લઉં છું!…” કહી તે ક્ષણવાર માટે તદ્દન ચૂપ થઈ ગયો, કદાચ તે સામેથી અપાતી સૂચનાઓ ધ્યાનથી સાંભળી રહ્યો હતો. માથુર તો તેને આજ્ઞાવાહી સ્વરમાં વાત કરો સાંભળીને જ સમજી ગયો હતો કે તે સુરત શહેરનાં પોલીસ કમિશનર મહેતા સાહેબ હશે.

માથુરને ઑફિસમાં દાખલ થતો જોઈ, સોનીએ ઉતાવળે ફોન મૂકી, પૅડ પરનું પાનું ફાડી લાવી માથુરના હાથમાં મૂકતાં કહ્યું,” સર! મહેતા સાહેબ હતો,મર્ડર થયું છે…કહેતાં હતાં કે ઈન્વેસ્ટીગેશન માટે આપણે તાત્કાલિક પહોંચવું”

માથુરએ વધુ કશું પૂછવાને બદલે સોનીના હાથમાં રહેલાં કાગળ પરનું ઍડ્રેસ વાંચ્યું, ” ત્રિવેણી ઍપાર્ટમૅન્ટ, મીરાંનગર, કતારગામ”

“જઈશું સર?” સોનીએ પૂછ્યું.

“ચાલો!” કહી માથુર સોની કરતાં પહેલાં ખુરશીમાંથી ઊભો થઈ ગયો.

સોની પણ ઝટપટ માથુર સાથે થયો. બંનેને ઑફિસમાંથી બહાર નીકળતા જોઈ, ડ્રાઈવર મોર દોડતોક ગયો અને જીપ પાર્કિંગમાંથી બહાર લઈ આવ્યો.

“સોની! મહેતા સાહેબએ બીજું શું કહ્યું? તેમને મર્ડર અંગે ક્યારે માહિતી મળી?”માથુરએ જીપમાં બેસતાંની સાથે જ પૂછ્યું.

“કોઈ મિ. શર્મા કરીને છે, મીરાંનગરનાં સેક્રેટરી અને મહેતા સાહેબના મિત્ર, તેમણે મહેતા સાહેબને સવારે છ ની આસપાસ ફોન કરેલો હું પોણા સાતે આવ્યો ત્યાર પછી થોડી જ વારમાં મહેતા સાહેબનો ફોન આવ્યો. કતારગામ પોલીસ સ્ટેશનનાં સબ ઈન્સ્પેક્ટર ખન્નાને પોલીસ બંદોબસ્ત માટે મોકલી આપ્યા છે, એવું કહેતાં હતાં. ફિંગરપ્રિન્ટ ઍક્સપર્ટ સ્થળ ઉપર પહોંચી ગયા છે. હાઈ સોસાયટી એરિયા છે, આપણા પાણી પૂરવઠા મંત્રી મધુસુદનભાઈનો એરિયા છે. તેમણે આપ જ આ કેસ હાથમાં લો એવું કશું સાહેબને કહ્યું છે. સોનીએ કમિશનર સાહેબ સાથે થયેલી વાતચીતની હકીકત જણાવતાં ક્હ્યું.

‘ત્રિવેણી‘ ઍપાર્ટમૅન્ટ સુધી જીપ પહોંચી નહિ ત્યાં સુધી માથુર એક્કેય શબ્દ બોલ્યો નહિ.

મીરાંનગર શહેરનાં કંઈક ઉજ્જડ કહી શકાય એવા વિસ્તારમાં આવેલું હોવા છતાં ત્યાં સુરતનાં ધનવાન અને પ્રતિષ્ઠિત લોકોના બંગલાઓ હતા. પણ એ વિસ્તારની નીરવતા ગુનેગારોને આકર્ષે એવી હતી તેમ છતાં ત્યાં બંધાયેલી હાઇ-રાઈઝ બિલ્ડીંગોમાં આજ સુધી ચોરી-લૂંટના ખૂબ ઓછાં બનાવો બન્યા હતા. એવા સંજોગોમાં આમ અચાનક ખૂનનો બનાવ બને એટલે સહેજે બધાં માટે ચોંકાવનારી ઘટના બની રહે એ સ્વાભાવિક વાત હતી.

‘ત્રિવેણી‘ ઍપાર્ટમૅન્ટનાં પૅસેજ પાસે જીપ ઊભી રહેતાં જ માથુરએ લગભગ દોડતા, લાંબી ફલાંગ ભરી ગ્રાઉન્ડ ફલૉરના ત્રણ પગથિયાં કુદાવી દીધા. સોની તેની પાછળ હતો. માથુરને જોતાં જ ઈન્સ્પેક્ટર ખન્નાએ ઝડપથી હાથમાંની સિગારેટ ફેંકી દીધી અને તેને બૂટની એડીથી કચડી નાંખી, કડક સૅલ્યુટ થોકી,” ગુડ મોર્નિંગ, સર!” કહેતાક માથુરની સાથે થયો.

‘ત્રિવેણી‘ ઍપાર્ટમૅન્ટનાં પૅસેજ લગભગ દસ ફૂટ પહોળો હતો. પૅસેજને અડીને ડાબી તરફ ચાર ફ્લૅટ હતા. પાંચમો ફ્લૅટ જરાક કઢંગા આકારનો હતો. પૅસેજ છેડે આવેલ ફ્લૅટને અડીને જમણી તરફ બીજા ત્રણ ફ્લૅટ હતા. જમણી તરફનાં આઠમા ફ્લૅટની બરાબર બાજુમાંથી દાદર શરૂ થતો હતો અને તેને લગોલગ એક લિફ્ટ હતી. દાદર અને લિફ્ટ વચ્ચેના ભાગમાં, નીચે વૉટર સ્ટોરેજ ટૅન્ક હતી. તેની પર પાણીની મોટર અને દાદરની બરાબર સામેની ભીંત પર દરેક ફલૅટના અલગ મીટર ફીટ કરેલાં હતાં.

માથુરએ જોયું તો પેલી વ્યક્તિની લાશ ગ્રાઉન્ડ ફલૉર પરની લિફ્ટના ખુલ્લાં દરવાજા આગળ પડી હતી. ચત્તી પડેલી એ લાશનો ઘૂંટણથી નીચેનો અડધો ભાગ લિફ્ટના દરવાજામાં અંદરની તરફ હતો, અને બાકીનો ભાગ દરવાજાની બહાર. માથુર લાશ પાસે ઉભડક બેસી ગયો. તેણે જોયું તો ગોળી પેલી વ્યક્તિની છાતીમાં, જમણી તરફ સહેજ ઉપરના ભાગમાં લાગી હતી. તેનો છાતીથી કમ્મર સુધીનો નાઈટ-ડ્રેસ લોહીથી લથપથ હતો. લાશની બાજુના ભાગ લોહીનો રેલો પથરાયેલો હતો. માથુરની નજર તેના ડાબા હાથની કાંડા ઘડિયાળ પર ગઈ…એ ઘડિયાળનો કાચ ફૂટી ગયો હતો અને તેનાં ત્રણેય કાંટા સ્થિર હતા, પ.૩૦નો સમય દર્શાવતા. મનોમન ગણતરી માંડતા મનની સાથોસાથ કંઈક ‘ક્લૂ‘ ની આશામાં ફરતી તેની નજર સહસા નોંધ્યું કે મરનારની જમણા હાથની મુઠ્ઠીમાં કંઈક છે. તેણે હળવેથી એ જમણા હાથની મુઠ્ઠીની બે આંગળીઓ હટાવી જોયું તેમાં એક-એમ રૂપિયાના ત્રણ અને આઠ આનાનો એક સિક્કો હતો. તે ક્યાંય સુધી ચૂપચાપ બેસી રહ્યો. થોડીવાર પછી કંઈક યાદ આવ્યું હોય તેમ તેણે મરનારનું માથું હળવેથી ઉઠાવ્યું અને ખોપરીના પાછળના ભાગમાં હાથ ફેરવ્યો…ત્યાં એક મોટું ઢીમચું ઊઠી આવ્યું હતું. લાશ પરથી નજર હટાવી તેણે ત્યાં બેઠાં બેઠાં જ આસપાસ નજર ફેરવવા માંડી. પછી તે એકી નજરે કૈંક આશ્ચર્યથી લિફ્ટના દરવાજાની સામેની ફ્લૉરને તાંકતો રહ્યો…કે જ્યાં લોહીનો નાનકડો ડાઘ પડ્યો હતો! અચાનક ઊભો થઈ, લિફ્ટમાં દાખલ થયો અને ક્યાંય સુધી સ્વિચબૉર્ડ પાસે ઝીણવટભરી નજરે ત્યાં જોવા લાગ્યો.

પછી લિફ્ટની બહાર આવી, તેણે સબ ઈન્સ્પેક્ટર ખન્નાને બોલાવ્યો,” ખન્ના, શું નામ છે, મરનારનું ?”

“જી, વિજય રાઘવન રાવ, સર”

”મિ.શર્મા કોણ છે?”

સબ ઈન્સ્પેક્ટર ખન્નાએ કોન્સ્ટેબલને ઈશારો કર્યો. કોન્સ્ટેબલે જઈને દૂર ટોળામાં ઊભેલા પાતળી ફ્રેમના ચશ્માવાળા એક ભાઈને બોલાવી લાવ્યા.

“મિ.શર્મા?..”અને પેલી વ્યક્તિની આંખમાં હકારનો ભાવ વાંચી બોલ્યા,..” હું ઈન્સ્પેક્ટર માથુર, સુરત સિટી ક્રાઇમ બાંન્ચ”

“હલ્લો! ” કહી શર્માએ માથુર સાથે હસ્તધૂનન કર્યું.

“શું નંબર છે આપના ફલૅટનો ?”

” એ-૪ “, કહી શર્માએ માથુરને, લિફ્ટની બરાબર સામેના તેના ફલૅટ તરફ આંગળી ચીંધી.

” મિ. શર્મા વિજય રાઘવનની લાશ સૌથી પહેલાં કોણે જોઈ ?”

” અમારા ઍપાર્ટમૅન્ટનાં ચોકીદારે? ”

“કોણ ચોકીદાર ? ”

” પવાર ! તે સિંઘ સિક્યુરિટી સર્વિસનો ચોકીદાર છે.”

” તમે ભાડૂતી રાખ્યો છે ? ”

“હા”

” તમને પવારએ ક્યારે જાણ કરી ?”

” સવારે છ વાગ્યે !_ પવારને બોલાવું માથુર સાહેબ ?”

” ના,ના! હમણાં નહિ, પછી!” કહી માથુરએ શર્માને ટાળી ફરી પ્રશ્ન કર્યો,” મિ.શર્મા. વિજય રાઘવનની સાથે બીજું કોઈ રહે છે ખરું?”

“ના! “

” તમે વિજય વિષે બીજું શું જાણો છો? ”

” રાઘવન અમારાં ઍપાર્ટમૅન્ટમાં છેલ્લાં દોઢેક વરસથી રહેતો હતો. હાલ એ જ્યાં રહે હતો તે ફ્લૅટ તેના કાકાની માલિકીનો છે. કે જેઓ હાલ અમેરિકામાં છે. વિજય રહેણીકરણી પરથી હું સમજુ છું ત્યાં સુધી મધ્યમ વર્ગીય પરિવારનો હતો. સુરતમાં રહી તેનાં કાકાની અહિની મિલકતની દેખરેખ રાખવાની સાથોસાથ વરાછા રોડ પર રહેતાં તેનાં મિત્ર રસેશ ગોધાણી સાથે પાર્ટનરશીપમાં ઇન્કમટેક્સ – સેલ્સટેક્સ કન્સલ્ટન્ટ તરીકે કામ કરતો હતો. બસ, હું આટલું જ જાણું છું, બાકી માણસ લાખ રૂપિયાનો હતો સાહેબ!” શર્મા બધું એકી સ્વરે બોલી ગયો.

“શું તમે મને વિજયનો ફ્લૅટ સુધી લઈ જશો ?” માથુરએ પૂછયુ.

“હા, ચાલો.” શર્માએ કહ્યું.

“સોની, ચાલ આપણે વિજયનો ફલૅટ જોઈ લઈએ…ક્યા માળે છે. મિ. શર્મા? ”

“નવમા માળે – I – 4 ”

પગથિયાં પાસે પહોંચતાં સહસા કશુંક યાદ આવી ગયું હોય તેમ, તે ત્યાં ઊભેલા ફૉરેન્સિક વિભાગના ફોટોગ્રાફરની પાસે ગયો અને લિફ્ટમાં પડેલો પેલો નાનકડો ધબ્બો બતાવી ક્યાંય સુધી કશું સમજાવતો રહ્યો. પછી શર્મા તરફ ફરી બોલ્યો,” સૉરી મિ. શર્મા! આપણે પગથિયાં જ ચઢવા પડશે.”

“વાંધો નહિ સાહેબ હું તો ટેવાયેલો છું, આ લિફ્ટ આમ પણ અડધા દિવસ બંધ રહે છે…કોઈને મૅઈન્ટેનન્સ જ નથી આપવું, ટૉપ ફ્લૉરવાળા બિચારા વધારે પૈસા આપીને ચલાવે છે, થર્ડ ફ્લૉર સુધીના માલિકો લિફ્ટ વાપરી શકતાં નથી.” આદત મુજબ શર્માએ પોતાનું ગાણું ચાલું રાખ્યું.

પાંચમા માળે પહોંચતાં જ હાંફી રહેલા શર્માએ કોઈકને પાણી લાવવાનો ઈશારો કર્યો…

નવમા માળે, બરાબર લિફ્ટના દરવાજાની સામે જ વિજય રાઘવનનો ફ્લૅટ I-4 હતો. વિજયના ફ્લૅટનો મુખ્ય દરવાજો જે લાકડાંનો બનેલો હતો તો ખુલ્લો હતો, અને બહાર લોખંડની ગ્રિલ બંધ હતી..

વિજયનો ફ્લૅટ અંદરથી હોવો જોઈએ એટલો વ્યવસ્થિત નહોતો; બધું જ અસ્તવ્યસ્ત પડ્યું હતું…પણ રોજબરોજના વપરાશની વસ્તુઓ ચોખ્ખી જણાતી હતી. દાખલ થતાં જ સામે એક ટેબલ હતું, જેની પર થોડા પુસ્તકો, થોડી ફાઇલ,એક પ્લાસ્ટિકની ટ્રે તથા એક ઍશ-ટ્રે પડી હતી. માથુર સીધો જ ટેબલ પાસે ગયો. અને ટેબલ પર પડેલી ફાઈલો એક પછી એક ઉથલાવવા માંડી. થોડીવારમાં તો તેણે વારાફરતી એક પછી એક બધી ફાઈલો અને પુસ્તકો ફંફોસી નાંખ્યાં, પણ તેને કશું ઉપયોગી હોય એવું હાથ ન લાગ્યું. ફક્ત , નાઈટ લૅમ્પ પાસે પડેલાં પુસ્તકમાં એક ‘બુક માર્ક‘ હતું, પણ તે સમયે એ બહુ ઉપયોગી હોય એમ માનવું વધારે પડતું હતું. પછી તેણે ટેબલનું ઉપલું ડ્રૉઅર ખેંચી જોયું પણ તે લૉક કરેલું હતું. સામેની ભીંત પર લટકતી ડ્રૉઅરની ચાવી શોધતાં માથુરને વાર ના લાગી. એક પછી એક ડ્રૉઅર ખોલી તેણે જોવા માંડ્યું- છેવટે છેલ્લાં ડ્રૉઅર ખોલતાની સાથે જ તેને એક ડાયરી હાથ લાગી. તેણે ઉત્સુક્તાથી ડાયરીના શરૂઆતના ત્રણ ચાર પાનાં ફેરવી જોયાં. તે વિજયની પર્સનલ ડાયરી હતી. તેણે એ સોનીના હાથમાં પકડાવી દીધી.

ડાયરી લઈ દૂર જતાં પહેલાં સોનીએ માથુરના કાનમાં ધીરેથી ફૂસફૂસાવ્યું ,” સર! આ રસોડાનો સ્ટવ અહીં ક્યાંથી ? ” તેને ઈશારો ટેબલની બાજુમાં પડેલા એક સ્ટવ તરફ હતો; જેની પર માથુરનું ધ્યાન ગયું નહોતું. એ સ્ટવ ઉપર એક તપેલી મૂકેલી હતી, જેમાં ખાંડ, ચા અને પાણી હતું. માથુરએ જોયું કે સ્ટવની બરાબર પાસે એક બીજી તપેલી હતી. માથુરએ ઊંચકીને જોયું તે ખાલી તપેલીમાં દૂધ હોવું જોઈએ તેણે અનુમાન બાંધ્યું. આ તપેલીમાંનું દૂધ કદાચ ઢોળાઈ ગયું હશે કે પછી બિલાડી પી ગઈ હશે. કંઈક વિચારી તે રસોડાંમાં ગયો. રસોડામાં અંધારું હતું. તેણે લાઈટ ચાલુ કરી, તેણે લાઈટ બંધ હતી, તેણે જોયું કે બલ્બ ઊડી ગયો હતો. તેણે બાથરૂમનો બલ્બ નાખી રસોડાની લાઈટ ચાલુ કરી. માથુરને નવાઈ ત્યારે લાગી જ્યારે તેણે રસોડામાં ગૅસ જોયો. તેને ગૅસ ચાલુ કર્યો, ગૅસ ચાલુ હતો ! ચૂલા અને સિલિન્ડરને જોડતી રબર પાઇપ પણ આખી જ હતી. માથુર ગૂંચવાયો કે વિજયએ ચા તૈયાર કરવા માટે સ્ટવનો ઉપયોગ શા માટે કર્યો હતો ? વિજય ચા રસોડામાં પણ મૂકી શક્યો હોત; અહીં આગળના રૂમમાં તેને સ્ટવ લાવવાની શું કામ જરૂર પડી ? રસોડાનો બલ્બ બંધ હતો એટલે કે પછી__ ઝાઝું કશું વિચારવાને બદલે તે માથું ખંજવાળતો ખંજવાળતો બહાર આવ્યો અને ફરી વિજયના ઓરડામાં તેની તેજાબી નજર ફેરવવા માંડ્યો…

( ક્રમશઃ )

વધુ આવતાં અંકે……

_________________________________________________________________________________________________

હવે પછીનો ઘટનાક્રમ જાણવા નીચે આપેલ લિઁક પર ક્લિક કરો.

2.  (પ્રકરણ- ૨ સિગારેટનો ટુકડો ) જો વાંચવું બાકી હોય તો અહિ કરો.

3.  (પ્રકરણ- 3 “ સ્પેશિયલ ટિપ “ ) જો વાંચવું બાકી હોય તો અહિ કરો

4.   (પ્રકરણ- 4 સ્કાય બ્લ્યુ કલરની બાલ્કનીવાળો ફ્લૅટ ) જો વાંચવું બાકી હોય તો અહિ કરો

5.  ( પ્રકરણ – ૫ હત્યાનો ખોટો સમય )  જો વાંચવું બાકી હોય તો અહિ કરો.

6.  ( પ્રકરણ – ૬ ગોધાણીની અકળામણ ) જો વાંચવું બાકી હોય તો અહિ કરો.

————————————————————————————–

રહસ્યકથા…”ઇન્ફોર્મર”ના અન્ય પ્રકરણ વાંચવા 

ઉપર આપેલી ટેબમાંથી જમણી બાજુની “ રહસ્યકથા… ઇન્ફોર્મર “ની ટેબ ઉપર ક્લિક કરો.

કે પછી  અહી ક્લિક કરો –  “ રહસ્યકથા – ઈન્ફોર્મર ”

મારા માટે અત્યંત કિંમતી એવા, તમારા પ્રતિભાવો- કૉમેન્ટ્સમાં લખવા વિનંતી…બ્લૉગરૉલમાં આપેલ ગુજરાતી ટાઇપપૅડની મદદથી તમે ગુજરાતીમાં લખી શકશો.

આભાર.

કમલેશ પટેલ